ไอยาดาเป็นเภสัชกรหญิง ซึ่งเปิดร้านขายยาอยู่แถวหอพักแห่งหนึ่ง
เกือบทุกคนที่หอพักนี้ ล้วนเป็นลูกค้าขาประจำของไอยาดาแทบทั้งสิ้น
ไอยาดาได้จ้างเด็กสาวคนหนึ่งมาเป็นลูกมือของเธอได้หลายปีแล้ววันหนึ่ง ไอยาดาออกไปทำธุระข้างนอกปล่อยให้เด็กสาวคนดังกล่าวอยู่เฝ้าร้าน
ชายแก่ที่หอพักคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้านชายแก่ : เภสัชกรอยู่ไหม?
เด็กสาว : ไม่อยู่ค่ะ พอจะช่วยอะไรได้บ้างไหมคะ?
ชาย แก่ : อืม...ผมไอมากเลย มียาแก้ไอไหม?
เด็กสาวเดินเข้าไปหลังร้าน หยิบยาน้ำมาให้ชายแก่ขวดหนึ่ง
หลังจากชำระเงินแล้วชายแก่เปิดขวด ยาขึ้นจิบ หนึ่งอึก
อาการไอยังไม่ดีขึ้น เขาก็จิบอีกหนึ่งอึก แล้วก็จิบอีก จนกระทั่งหมดขวด
สักพักหนึ่งชายแก่ก็ไปนั่งนิ่งๆอยู่ข้างร้าน
พอดีกับที่ไอยาดา เสร็จจากธุระกลับมาถึงร้านพอดีไอยาดา : ชายแก่คนนั้นมานั่งเหงื่อตกอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?
ปกติเขาไม่เคยมานั่งอย่างนี้ เธอได้ไปช่วยสอบถามอาการอะไรเขาบ้างหรือเปล่า?เด็กสาว : เขามาขอซื้อยาแก้ไอ หนูเลยขายขวดนี้ให้เขาค่ะ
เขาดื่มจนหมดแล้วก็มานั่งนิ่งๆอยู่ที่นี่พักหนึ่งแล้วค่ะไอยาดา : เธอ นี่มันไม่ใช่ยาแก้ไอ แต่มันเป็นยาถ่าย
เด็กสาว : มันจะเป็นยาอะไรก็ตาม แต่มันออกฤทธิ์ดีมากเลยค่ะ
หนูไม่เห็นเขาไอมาตั้งพักใหญ่ๆแล้วค่ะไอยาดา : ออกฤทธิ์ดีอะไรกัน ตอนนี้เขากลั้นไอเอาไว้ต่างหาก
เพราะขืนไอนิดเดียว มันจะไหลออกมานะสิ
***แต่ถ้ามีอาการไอ หรือ มีเสมหะ แนะนำให้รับประทาน ยาแก้ไอ ตรา เอ นะคะ***